Rodzaje obróbki skrawaniem

Obróbka skrawaniem metali to proces, któremu zawdzięczamy kształt części maszyn, przedmiotów użytkowych i pojedynczych elementów, z których się składają, narzędzi, urządzeń i tym podobnych rzeczy stosowanych w gospodarstwach domowych i przemyśle . Aby nadać przedmiotowi pożądaną formę, stosuje się najpopularniejsze metody:  ubytkową – obróbkę ścierną, wiórową obwiedniową, a także erozyjną.

Obróbka ścierna i wiórowa

Te dwie, wymienione wyżej techniki sporo się od siebie różnią. Zaliczamy je do metod obróbki ubytkowej. Metoda ścierna ma na celu nadanie materiałowi gładkiego kształtu. Można powiedzieć, że jest najmniej inwazyjną metodą, gdyż charakteryzuje się po prostu najmniejszą głębokością skrawania. Odbywa się poprzez mechaniczne szlifowanie przedmiotów ściernicą, taśmowe, a także gładzenie i dogładzanie oscylacyjne i osełkowe. Do obróbki ściernej można też zaliczyć metody z użyciem luźnego ścierniwa – docieranie z użyciem docieraków, wszelkiego rodzaju obróbki bębnowe, wirowe, udarowo-ścierne czy strumieniowo-ścierne.

Natomiast metoda wiórowa służy to obróbki poprzez usuwanie większej ilości materiału z użyciem narzędzia skrawającego z geometrycznymi ostrzami. W zależności od stosowanych maszyn, wyróżniamy obróbkę zgrubną, średnio dokładną, dokładną i bardzo dokładną. Jest stosowana podczas obrabiania krzywoliniowego za pomocą frezarki, a także wykonywania różnego rodzaju otworów i powierzchni wewnętrznych. Obróbka obwiedniowa jest najczęściej stosowaną techniką w produkcji kół zębatych. Zarys obrabianego tą metodą elementu, powinien stanowić obwiednię kolejnych, położonych obok siebie krawędzi skrawających stosowanego w obróbce narzędzia.

Metoda erozyjna

Różni się od pozostałych technik wykorzystaniem wszystkich technik erozyjnych. Stosowana do obróbki tworzyw, które bardzo trudno poddać wcześniej opisanym metodom. Usuwanie części materiałów odbywa się za pomocą ultradźwięków, wyładowań elektrycznych czy strumieni określonych cząstek, np. elektronów, jonów, fotonów o dużym stopniu koncentracji energii kinetycznej.