Elektrodrążenie, podobnie jak obróbka skrawaniem, jest obróbką o charakterze ubytkowym. Polega na wywoływaniu erozji obrabianego materiału przy wykorzystaniu impulsowego wyładowania elektrycznego pomiędzy dwiema elektrodami – jedna z nich jest narzędziem, a druga obrabianym detalem. Do metod elektrodrążenia zaliczane jest przede wszystkim elektrodrążenie wgłębne oraz drutowe.
Wykorzystywanie elektrodrążenia
Elektrodrążenie jest wykorzystywane w sytuacjach, gdy uzyskanie konkretnych parametrów produktu za pomocą mniej skomplikowanych metod obróbki nie jest wystarczające. Tutaj wymagany kształt nadawany jest w wyniku działania wysokiej temperatury (która sięga 6000-50000°C) oraz elektrycznego pola – następuje wtedy wyrzucanie cząstek obrabianego materiału.
Dzięki elektrodrążeniu możliwe jest wykonanie produktów o skomplikowanej budowie, przygotowanie detali wymagających dużej precyzji wykonania lub też wykonywanych z metali trudnych do obróbki. Konkretne metody elektrodrążenia wykorzystywane są w różnych procesach, wymagających innego rodzaju operacji.
Elektrodrążenie wgłębne a drutowe
Elektrodrążenie wgłębne najczęściej wykorzystuje się do obróbki trudnoskrawalnych materiałów oraz do tworzenia specjalistycznych części urządzeń i maszyn. Można też wykorzystać tę metodę do obróbki miejsc, do których dostęp jest bardzo utrudniony. Dzięki niej można uzyskać wklęsłe, skomplikowane kształty. W procesach elektrodrążenia wgłębnego używa się elektrod miedzianych lub też grafitowych.
Elektrodrążenie drutowe to metoda polegająca na bardzo precyzyjnym wycinaniu elementów z materiałów o zaprogramowanych obwodach za pomocą drutowej elektrody. Można w ten sposób ciąć materiały o naprawdę dużej twardości. Metodę najczęściej wykorzystuje się do wykonania m.in. narzędzi tnących, skrawających czy elementów zastosowania specjalnego. Jedyny wymóg do takiej obróbki to przewodnictwo prądowe.